Τα πήλινα σκεύη συνιστούν την πολυπληθέστερη κατηγορία αρχαιολογικών ευρημάτων με μεγάλη συμβολή στη χρονολόγηση των ανασκαφικών συνόλων, αλλά και στην ανάδειξη οικονομικών και κοινωνικών πτυχών των κοινωνιών που τα παρήγαν. Στο μάθημα αυτό μελετώνται οι τεχνολογικές εξελίξεις στην κατασκευή και διακόσμηση της κεραμικής από την πρώιμη εποχή του Σιδήρου (1050 π.Χ.) μέχρι και τους ελληνιστικούς χρόνους (31 π.Χ.), οι οποίες μαρτυρούν την τεχνογνωσία κάθε εποχής και αντανακλούν τους ρυθμούς παραγωγής των πήλινων αγγείων. Επίσης, αναδεικνύεται η οικονομική διάσταση της αρχαίας ελληνικής κεραμικής όπως αποτυπώνεται μέσα από τη διακίνησή της στις τοπικές κοινωνίες, αλλά κυρίως από την εμπορική της αξία και παρουσία σε ελληνικές και μη κοινότητες της Μεσογείου. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα διακοσμημένα με παραστάσεις ελληνικά αγγεία, τα οποία μέσα από την παρουσίαση των μύθων και των καθημερινών πρακτικών των ανθρώπων της εποχής καταδεικνύουν κοινωνικά φαινόμενα και τάσεις, αντικατοπτρίζουν ιδεολογίες και διασώζουν χαμένα έργα τέχνης. Τέλος, μελετάται ο συσχετισμός κεραμικής και άλλων τεχνών που αναπτύχθηκαν παράλληλα, όπως η μεταλλοτεχνία, υαλουργία και η μνημειακή ζωγραφική, μέσα από τη μορφολογία και την εικονογραφία ώστε να αναδειχθεί η αλληλουχία της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε διαφορετικά μέσα.